پیشگویی کننده های رفتارهای پیشگیری کننده از تب کریمه کنگو در دامداران زابل بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی

زمینه و هدف: بیماری تب خونریزی­دهنده کنگو یک بیماری ویروسی مشترک بین انسان و حیوان است که به وسیله کنه منتقل می شود. تعیین پیشگویی کننده های رفتارهای پیشگیری کننده از تب کنگو و تدوین مداخلات آموزشی ساختارمند نقش مهمی در ارتقای سلامت به ویژه دامداران و خانواده های آن ها دارد. هدف این مطالعه تعیین پیش بین های رفتارهای پیشگیری از بیماری در دامداران زابل است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی – تحلیلی بود؛ که 200 نفر از دامداران به وسیله نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شده بودند. داده­ها به وسیله پرسشنامه چندبخشی بر اساس سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی گردآوری شد. روایی و پایایی آن به وسیله متخصصان و آزمون آلفای کرونباخ (0/72=α) تأیید شد. داده ها توسط spss 16 و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی (درصد، میانگین، آزمون کای­اسکوئر، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون ضریب رگرسیون خطی) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: از بین افراد موردپژوهش 91/5 % مرد، 46/5 % بی سواد و 31/5% کشاورز بودند و بیش از 50% آن ها در گذشته دام ذبح کرده بودند. یافته ها نیز نشان داد که رفتارهای پیشگیری از بیماری تب کنگو با سازه های منافع درک شده و خودکارآمدی درک شده رابطه مثبت معنادار داشتند. بر اساس آزمون رگرسیون خطی نیز  خودکارآمدی درک شده قادر به پیش بینی 11% رفتارهای پیشگیری کننده از تب کنگو در دامداران بود. نتیجه گیری: حفظ و ارتقای سلامت دامداران در برابر خطرات بیماری تب کنگو در مناطق گرمسیر به ویژه منطقه سیستان در استان سیستان و بلوچستان یک اولویت آموزشی بوده و مداخلات آموزشی مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی باید با تأکید بر دو سازه حساسیت و خودکارآمدی درک شده اجرا گردند. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.